Popieramy postulaty Kadry Warsztatu Terapii Zajęciowej Nr 2 działającego przy PSONI Koło w Koszalinie....

Poniżej zamieszczamy treść apelu o solidarność i wspólne działanie:

Szanowni Państwo

Jako pracownicy Warsztatu Terapii Zajęciowej nr 2 działającego przy Polskim Stowarzyszeniu Na Rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną KOŁO w Koszalinie bardzo prosimy o zapoznanie się z naszą sytuacją, argumentami i odczuciami, które towarzyszą nam od wielu lat wykonywania zawodu- INSTRUKTORA TERAPII ZAJĘCIOWEJ

Pracujemy w trudnych warunkach z osobami z niepełnosprawnością intelektualną
w stopniu umiarkowanym i znacznym. Specyfika naszej pracy wymaga od nas wielkiego oddania, zaangażowania, pokładów wrażliwości i cierpliwości. Każdego dnia prowadzimy rehabilitację, jesteśmy powiernikami, pocieszycielami, przyjaciółmi. Nie zdarza się, aby ktokolwiek nie otrzymał pomocy z naszej strony, nawet jeśli są to godziny popołudniowe, czy weekendy. Traktujemy naszych podopiecznych jak członków własnej rodziny, otaczając ich opieką i wielkim szacunkiem. Instruktor terapii zajęciowej to nie tylko nauczyciel, ale także opiekun, mentor przyjaciel i terapeuta. To właśnie dzięki nam Uczestnicy WTZ mają możliwość rozwijania swoich umiejętności, potrzebnych w życiu codziennym
i zawodowym, zdobywają samodzielność, uczą się jak efektywnie i przyjemnie spędzać czas wolny, poprawiając jakość swojego życia, czyniąc je godnym i spełnionym, pełnym zrozumienia i szacunku dla siebie i innych ludzi. Wskazujemy im drogi rozwoju we wszystkich aspektach życia, uczymy bycia człowiekiem pełnym szacunku dla ludzi, przyrody, sztuki.

Odnosimy jednak wrażenie, że nasza praca, jest niezauważalna, niedoceniana
i lekceważona przez system. Brakuje zarówno godnej płacy, jak i systemowych mechanizmów rozwoju dla instruktorów terapii zajęciowej. Nie mamy jasno określonej ścieżki kariery,
co prowadzi do stagnacji zawodowej, spadku motywacji i radości z wykonywanej pracy.
Nasz zawód jest marginalizowany przez organy rządzące.

My jako Instruktorzy Terapii Zajęciowej jesteśmy zmęczeni!

Brakiem wsparcia, ciągłego pomijania nas w kwestii dofinansowań, dodatkowych urlopów, dodatków motywacyjnych itp. Pracujemy z osobami z niepełnosprawnością intelektualną 40h tygodniowo, a nasz urlop to 26 dni. Nasze pobory oscylują w granicach najniższej krajowej.

NIE MA NAWET NASZEGO ZAWODU. NAS NIE MA, JESTEŚMY NIEWIDZIALNI, POMIJANI. Pracujemy z dorosłymi osobami z niepełnosprawnościami
w Warsztatach Terapii Zajęciowej, gdzie nie ma miejsca na dyskryminację. A jednak My jako pracownicy jesteśmy wiecznie dyskryminowani przez SYSTEM. Mamy dość i jest nam jednocześnie bardzo przykro. Nasza praca wybrana przez nas świadomie daje nam dużo satysfakcji i zadowolenia. Polepszanie jakości i komfortu funkcjonowania osób
z niepełnosprawnością jest naszym celem i priorytetem. Wiąże się jednak z wielką odpowiedzialnością i obciążeniem psychicznym, które wpływa nie tylko na nas, ale również
na nasze rodziny. Jednak ogrom naszych działań, zaangażowania i lojalności nie przekłada
się na nasze wynagrodzenia, ani na dodatki, na które mogą liczyć inne grupy zawodowe. Wynagrodzenie instruktorów terapii zajęciowej nie jest regulowane w sposób adekwatny do ich obowiązków i kompetencji. Aby utrzymać siebie i swoje rodziny zmuszeni jesteśmy do podejmowania dodatkowego zatrudnienia.

Pragniemy również zaznaczyć, że zdecydowana większość naszej kadry ma wyższe wykształcenia i studia podyplomowe. Uczestniczymy na bieżąco w szkoleniach, a tym samym podwyższamy swoje kompetencje, które w efektywny sposób wpływają na jakoś naszej pracy. Pracy dla ludzi, którzy nas potrzebują, liczą na nas i wierzą nam w każdym aspekcie życia.

Przede wszystkim apelujemy o zakwalifikowanie naszego zawodu do systemu pomocy społecznej. Niestety tutaj też zostaliśmy pominięci przez Ministerstwo. Zawody bez klasyfikacji często są postrzegane jako mniej ważne lub tymczasowe.

Dodatkowo wnioskujemy o uznanie naszej pracy za wykonywaną w szczególnym charakterze i przyznanie nam związanych z tym udogodnień. W codziennej pracy mamy kontakt z osobami, które często wymagają intensywnego wsparcia, mogą wykazywać zachowania agresywne lub stanowić zagrożenie dla siebie, jak i otoczenia. Pracujemy
w warunkach podwyższonego ryzyka stresu oraz narażenia na choroby zakaźne i inne zagrożenia zdrowotne.

ZASŁUGUJEMY NA UZNANIE, GODNE WYNAGRODZENIE
I ODPOWIEDNIE WSPARCIE.

Mamy nadzieję, że nasz głos zostanie w końcu wysłuchany, a nasze postulaty przełożą się na realne zmiany.

Z wyrazami szacunku

Kadra Warsztatu Terapii Zajęciowej nr 2

przy PSONI KOŁO w Koszalinie

Aleksandra Stec, Aleksandra Jakubek, Agnieszka Krasowska, Anna Just, Anna Korzyniewska, Anna Piotrowska-Gurdak, Ewa Cyngiel, Ewa Kret, Joanna Kunysz, Katarzyna Łabędzka, Helena Błaszczyk, Marta Włosiańska, Patrycja Kuchta, Wioleta Rusin, Wiesława Przewłoka-Datkun.